Pilots meerlaagsveiligheid Samen werken achter de dijk
Het Nederlandse waterveiligheidsbeleid verandert. De exclusieve focus op het voorkomen van overstromingen door sterke dijken, wordt verbreed naar overstromingsrisicobeheer gebaseerd op een combinatie van dijken én ruimtelijke inrichting én adequate rampenbeheersing. Het begrip meerlaagsveiligheid staat centraal in deze transitie.
De afgelopen jaren is op verschillende locaties in Nederland geëxperimenteerd met het concept meerlaagsveiligheid: Dordrecht, IJssel-Vechtdelta en Marken. Om de ervaringen uit deze onderzoeken inzichtelijk te krijgen zijn ze geëvalueerd met als centrale vraag: wat leren deze pilots ons over de toepassing van het concept meerlaagsveiligheid in het Nederlandse waterdomein? Ze zijn alledrie heel verschillend. Niet alleen qua schaal maar ook qua gebiedskenmerken. Marken is een relatief klein schiereiland met een herkenbaar cultuurhistorisch landschap. Daar begon de zoektocht naar meerlaagsveiligheid toen de bevolking te hoop liep tegen de voorgenomen vierkante dijkversterking.
Dordrecht is een eiland met een dichtbebouwd stedelijk deel en een landelijk deel. Als het misgaat op het eiland, is evacuatie van het eiland af nauwelijks mogelijk. De Voorstraat met talloze monumenten vormt er onderdeel van de primaire waterkering. Een versterking is extreem complex en duur.
De IJssel-Vechtdelta wordt omgeven door rivieren en kent zowel stedelijke als landelijke gebieden. Hier waren het de discussie over een peilstijging op het IJsselmeer en de vele afgekeurde dijktrajectendie de regionale overheden ertoe brachten de waterproblematiek van het gebied integraal te doordenken.