Tussen groen en grijs

Stekken is hip; de moestuin in de mode. Her en der zijn stedelijke oasen als buurttuinen en dakakkers verrezen, waar bewoners zich vermeien in hun moestuin, het aanzien van hun buurt verfraaien en buurtgenoten ontmoeten. Tegelijkertijd zien we dat particuliere tuinen bij de Nederlandse woningen in toenemende mate ‘ontgroend’ worden: een veelheid aan klinkers, tegels en steenslag maakt de omgeving ook in overdrachtelijke zin harder. En minder goed bestand tegen klimaatverandering.

Deze publicatie geeft een inkijkje in de discussies die stedenbouwkundigen en architecten hebben gevoerd om de Nederlander al dan niet een eigen tuin te bieden. Voor hedendaagse tuinen is nagegaan wat mensen er zoal mee doen en wie tot verharden overgaan. Tuinieren wordt in verband gebracht met andere vormen van vrijetijdsbesteding; een reeks interviews werpt meer licht op drijfveren en inspiratiebronnen van tuiniers. Willen we graag groenere en misschien ook mooiere tuinen in de woonomgeving, dan begint dat met begrijpen waarom tuinbezitters doen wat ze doen of juist nalaten.